Bildtstars
Er rijdt een Massey Ferguson voorbij. Het is een oude tractor, antiek, zonder cabine, met ronde koplampen en ronde spatborden. Hij ratelt over de klinkers. Mijn opa had er net zo één. De komst van een tractor binnen de familie werd gevierd als de geboorte van een eerste zoon. Het Belgische paard met de dikke billen kon op stal. Het was het begin van iets en het einde van iets anders.
Sonja was de hond van mijn opa en oma. Een met schurft begroeide bastaardteef met een goed hart en een hekel aan rubberen banden. Ik was acht jaar oud, stond in de schuur en zag het gebeuren door het stalraampje. Een klein venster op de wereld waar de dood tot dat moment niet bestond. De kastanjes stonden vol in blad, witte appelbloesem op het gras, lakens hingen aan de waslijn.
Mijn opa reed het erf op met de toen al oude Massey Ferguson. Hij werd alleen nog gebruikt voor kleine klusjes. Een kiepertje met rommel wegbrengen, een wagen uit de schuur rijden. Sonja rende op de tractor af en hapte naar de rechter achterband. De Massey Ferguson wipte even omhoog alsof hij over een bultje grond reed. Het lichaam van opa schudde met de tractor mee. Tegen de tijd dat hij zijn balans hervonden had en op de rem trapte, lag Sonja al een paar meter achter de Ferguson. De tractorsporen liepen over haar platgereden rug.
Ik kan me niet herinneren of ze gejankt heeft. Ik bleef voor het stalraampje staan, zag goudachtig stof drijven in het zonlicht dat de schuur binnenviel en pulkte wat aan een spinnenweb in de hoek van het raam. Mijn opa kwam de schuur binnen, keek me even aan, zei niets en pakte een schep. Niet veel later werd de hond in de tuin begraven, vlak naast het aardappelveldje. Ze verbouwden Bildstars, mijn opa en oma. Ze hielden niet van kruimige aardappelen.
Meer werk van Tjark Holhuis:
Een dagje strand
Moermansk